رفتار شناسی شترمرغ

 رفتار شناسی شترمرغ در محیط طبیعی و در خارج از فصل تولید مثل به گونه ای اجتماعی است. و گروههایی از جنس و سنین مختلف تشکیل می دهد، در این محیط ها شترمرغ با انواع گوناگون حیوانات روبروست و معمولا از برخورد نزدیک با سایر حیوانات پرهیز می کند و کمترین رفتار خشنی از خود بروز می دهد.

در محیط محصور شترمرغ های نر در طول حصار حرکت کرده و حتی هنگامی که جیره مکمل در اختیار دارد باز هم در علفزار بدنبال علوفه می گردد.

طی یک بررسی رفتارهای بارز در محیط بسته عبارتند از :ایستادن،با ملایمت راه رفتن ،راه رفتن معمولی ،نشستن ،خوراک خوردن و جستجوی علوفه.

 

شترمرغ در هوای بارانی ماندن زیر باران رابه رفتن زیر سرپناه ترجیح می دهد.

در هنگام خوراک خوردن ،مدت زمانی که نرها صرف نگاه کردن به اطراف می کنند خیلی بیشتر از ماده ها است .

علت مصرف سنگریزه ،کاه علفهای بلند و ریشه ها ، اغلب خوراک خوردن غلط ناشی از استرس تصور می شود که منجر به انسداد پیش معده در تمام سنین میگردد.

سایر شاخص های رفتاری استرس یا کسالت در شترمرغ ها شامل نوک زدن به هوا ،دانخوریها آبخوریها، پرها و حصارها می باشد.

رفتار تمیزکردن پر و بال در طول صبح بیشتر از بعداز ظهر بوده و حمام خاک نیز در صبح خیلی کم انجام می شود. رفتار رقص والتس که توسط شترمرغ های در اسارت هم اجرا می شود بیشتر هنگام خلاصی شترمرغ ها از ترس یا مدت کوتاهی پس از خروج آنها از محل نگهداری شبانه صورت می گیرد.

هنگام خواب ،شترمرغ های بالغ مایلند سرشان را بالا نگه دارند در صورتی که جوجه ها دوست دارند به حالت دمر بخوابند.

طبق بررسی های انجام شده جوجه ها به محرک سبز 10 برابر بیش از محرک سفید نوک می زنند.مدفوع خواری هم در حالت وحش و هم در اسارت در جوجه ها مشاهده شده است.